درباره ى سیزده به در !

 image

ایرانیان باستان باورمند به روز شوم و مرغوایی ، نبوده اند و پیوسته گیتی و جهان استومند را همایون می دانستند ( مگر باور و گفتار و کردار اهریمنی را )
.
فروردین ماه را به آوند و دلیل جشنهای فروهران و گاهنبار و جشن نوروز بزرگ و نیز جشن زادروز زردشت و جشن فروردگان ( ششم و نوزدهم فروردین ) ماهی بشگون و خجسته و فرخنده به شمار می آوردند .همچنین برای جشن نیایش باران یا جشن نوید کشتزار پس از پایان جشن فروردگان ( سیزدهم تا هجدهم فروردین ) به دشت و راغ و باغ و کوهستان و بیرون شهر رفته و به وشتن و رقص و پایکوبی و دست افشانی پایکوبی می پرداختند .
به باور نیا کان ما در این ماه بشگون که ماه نوزایش گیتی است ایزدانی همچون ریپه وین ، ایزد و فرشته ی رامش و شادی که نگهبان گرما ، بالندگی و باروری گیاهان و جانداران است ، پس از دوره ی سرما به زمین باز می گردند .
به نظر می رسد پندار مرغوایی و نحوست سیزده ظاهرا از باورمردم گل فرانسه و روم و از استوره های یونان و از طریق مسیحیت ، به خاور زمین کوچیده باشد
گما نه ی کهنتر دیگر آنکه این باور از افسانه های بابلی نرگال خدای مرگ و گیلگمش و یا افسانه های مصری بوده است .
در قرآن کریم ایام النحاسات پذیرفته شده و در سوره ی فصلت آیه ی ۱۵ وسوره ی قمر آیه ی ۱۹ آمده است که در آن روزها مردم عاد به آوند سرکشی از فرمان پیامبر خویش (هود ) ع به عذاب الهی نابود شدند و نیز برابر روایات اسلامی از پیشوای ششم شیعیان روز سیزده ی هر ماه قمری و در میان ماه های صفر کاملا مرغوا و گجستک و شوم است .
نیز در برخی روایات ۱۳ رجب زادروز پیشوای نخستین شیعه امام علی ع از این باور جدا شده است .
نقل از : بحار مجلسی کتاب السنین والشهور تبریزی ، معانی الاخبارو …….
به هر روی جشن نوید کشتزار و در خواست سالی پرباران از خدا و سیزده به در پیشینه ی کهنی در سرزمین ما داشته است و با ور به شومی و مرغوایی و نحوست آن ، پس از تازش تازیان به فرمان خلیفه ی دوم ، در پندار ایرانیان جای گرفته است .
سرچشمه های پژوهش : ۱- فرهنگ اساتیر ایران وروم از راجر گرین
۲- دان شناسه مزد یسنا از ج اوشیدری ۳- شاخه ی زرین از فریزر ۴- زبان فرهنگ استوره : از ژاله ی آموزگار .۵- تاریخ اساتیر ایران : ژاله ی آموزگار
۶-خرده اوستا : ابراهیم پورداوود ۷- پژوهشی در اساتیر ایران : مهردادبهار ۸- تاریخ جامع ادیان : جان ناس
واژه ی گاهنبار به چم و معنی هر یک از جشن های شش گانه ی سال در ایران باستان است ابو ریحان در آثارالباقیه و فرهنگ معین کاملا این جشنها را شرح داده اند .

      نوشته ی استاد علی سپنتا

 

منتشرشده در خواندنیها | دیدگاه‌ها برای درباره ى سیزده به در ! بسته هستند

امروز از برم به کجا مى روى ؟ نرو

عکس تزینى است

امروز از برم به کجا می روی ؟ مرو
افسرده و ملول ، چرا می روی ؟ مرو
بیرون اگر ز خلوت ما می روی چو آه
باور مکن که از دل ما می روی ، مرو
با درد ما بساز و ز فریاد ما مترس
گر خود به جستجوی دوا می روی ، مرو
دانی که عشق ، زندگی جاودان ماست ؟
گر در هوای آب بقا می روی ، مرو
غارتگر زمانه بود در کمین ما
تنها چرا به دام قضا می روی ؟ مرو
از ما به جز نگاهی و اشکی ندیده ای
گر خسته از نوازش ما می روی ، مرو
من در رهت چو برگ خزان ، اوفتاده ام
تو بی خبر چو باد صبا می روی ، مرو

ابوالحسن ورزی

 

منتشرشده در هنر و ادبیات | برچسب‌شده | دیدگاه‌ها برای امروز از برم به کجا مى روى ؟ نرو بسته هستند

شش لباس دور ریختنی که باید آن را در سال جدید به آتش کشید!


image

 

سال نو، فرصتی است برای پوشیدن لباس های نو و کنار گذاشتن کهنه ها
لباس ها، فقط کت و شلوار و پیراهن نیستند. لباس ها، عادت های ما هستند. می شود عادت های قدیمی و ذهنیت های کهنه را کنار گذاشت و رفتارهای جدید را تجربه کرد.
بنابراین به سراغ کمد ذهنیت ها و عادت هایتان بروید. دربش را باز کنید. کمی از آن فاصله بگیرید و از دور به آن ها خودتان نگاه کنید. شاید این لباس ها، باید دور انداخته شوند:

»» لباس انتظار برای شانس
اگر فکر می کنیم که آدم های موفق در اثر شانس به موفقیت رسیده اند سخت در اشتباهیم. کافیست زندگی هر کدام از کارآفرینان را بخوانیم موفقیت از عرق کردن و تلاش کردن و شکست خوردن به دست آمده. شانس، فرصت هایی است که یک ذهن آماده و کارکرده روی هوا می زند و نه صرفا یک انسان منتظر و خواب آلوده. خلاصه آنکه شما باید بروید در خانه شانس در بزنید و نه برعکس.

»» لباس کمال‌گرایی افراطی
کمال‌گرایی افراطی یعنی من باید در یک موضوع/زمینه/حوزه، به ۱۰۰% برسم اگر نرسم باید آن را کنار بگذارم. لباس جدید می تواند این باشد: فقط یک پله بیشتر با گام های استوار.

»» لباس اهداف حقیر و مبتذل
این عادت فکری باعث می شود که هدف گذاری های کوچک یا مبتذل انجام دهیم. مثلا اگر در سبد اهدافمان فقط خانه و مدرک و شهرت است، یک جای کار ایراد دارد، انسان بودنِ انسان به داشتن اهداف فرافردی و فراخانوادگی است. به جایش عادت اهداف فراگیر را جایگزین کنید. بزرگ باشید و جهانی بیاندیشید. در جهان امروز که شبکه های اجتماعی در دسترس ماست برای آن که در سطح جهانی عمل کنیم، همه چیز آماده است.

»» لباس دروغ
دروغ روح آدمی را متلاشی می کند، لابد می پرسید چگونه؟ دروغ باعث می شود بین گفتار و باور شکاف بوجود بیاید. تکرار آن باعث می شود که این شکاف به سایر ارکان وجود آدمی نیز سرایت کند اما جمله شکاف بین گفتار و عمل (که می شود خیانت و عدم انجام تعهدات) و شکاف بین باور و گفتار (که می شود دو رویی) و شکاف بین … دروغ سرآغاز متلاشی شدن روح است. لباس صداقت را بر جان خود بپوشانیم.

»» لباس تکرار دیگران و تقلید
پوشیدن این لباس باعث می شود که هر چه بیشتر شبیه به دیگران شویم. خودمان نباشیم بلکه دیگران را زندگی کنیم. باید جسور بود. لباس تقلید را درید و خودمان برای خودمان تصمیم گیری کنیم. خداوند هر کدام از ما را به صورت یکتا و تکرار نشدنی خلق کرده است.

»» لباس ترس از شکست
شکست ناشی از زمین خوردن نیست. وقتی شکست می‌خوریم که هیچ‌وقت بلند نشویم. ریسک نکردن بزرگ‌ترین ریسکی است که می‌توانیم انجام دهیم. بنابراین در سال جدید، چند تجربه جسورانه برای خودمان تعریف کنیم. حتی اگر در آن ها موفق نشدیم، موفق شده ایم که ترس از شکست را در خودمان بکشیم.

»» و عینک نقطه ضعف
علاوه بر آن شش لباس، در کمد لباس تان ممکن است عینک نقطه ضعف هم باشد آن را بیابید و بشکنید و دور بریزید. همه‌ ما نقاط ضعفی داریم. اما توجه به نقاط ضعف باعث می شود که نقاط قوت خود را نبینیم. سال جدید را بگذارید سال تمرکز بر نقاط قوت. بپرسید با توجه به نقاط قوتم چه کاری می توانم انجام دهم؟

☑️⭕️فراموش نکنیم، این جان آدمی است که باید نو شود و نو بماند و گرنه تحویل سال جز گردش ایام و چرخش زمین نیست. از همین روست که گفته اند: نوروز بمانید که نورزو شمایید! از روی این جمله آخر رد نشوید. ۳۰ ثانیه تامل کنید. نوروز هدیه خداوند به ماست و نوشدن و نو ماندن هدیه ما به اوست.

دکتر مجتبی لشکربلوکی

منتشرشده در خواندنیها | دیدگاه‌ها برای شش لباس دور ریختنی که باید آن را در سال جدید به آتش کشید! بسته هستند

مهم ترین فردی که باید به دیدار نوروزی اش بروید کیست؟

image
✳️مهم ترین فردی که باید به دیدار نوروزی اش بروید کیست؟

نوروز فرصت خوبی است برای تازه شدن دیدارها. اما نوروز شما نوروز نخواهد شد مگر اینکه حتما به دیدار یک نفر بروید و متاسفانه بیشتر ما، فرصت نمی کنیم که این فرد را در طول ایام عید ملاقات کنیم. آنقدر درگیر دید و بازدیدهای همیشگی، برنامه های تلویزیونی و مسافرت هستیم که این فرد در لیست ما، نفر آخر قرار می گیرد و در انتها نیز مانند همیشه فراموش می شود. بهمین خاطر است که قیصر امین پور سروده است:
دیر گاهی است که اُفتاده ام از خویش به دور!
شاید این عید، به دیدارِ خودم هم بروم…!

درست است، مهم ترین فردی که باید به دیدارش برویم و از حالش بپرسیم: خود ما هستیم.

✅تجویز راهبردی: چهار نکته کلیدی برای دیدار با خویشتن:
برای اینکه این دیدار، دیدار خوبی باشد این چهار نکته را رعایت کنید:

۱- وقت ویژه ای را برای وی در نظر بگیرید. سعی کنید در ایام عید زمان خوبی را که سرحال و با انرژی هستید و سرتان شلوغ نیست را برای این دیدار انتخاب کنید. در طول سال که به او سر نزده اید دست کم در ایام عید زمان خوبی را برای وی کنار بگذارید.

۲-وقتی به دیدار خودتان رفتید، بگذارید او حرف بزند. به حرف هایش گوش کنید. او یک سال شاید هم بیشتر است که حرف نزده است. بگذارید بیرون بریزد و راحت شود. با حوصله به دغدغه هایش، غرغرهایش، آرزوهایش و اهدافش گوش کنید.

۳-سوال اولی که از او می پرسید این باشد: چه اهدافی برای سال جدید برای خودت در نظر گرفته ای؟ می خواهی در ارتباط های پنج گانه ات (با خدا، با خودت، با خانواده، با جامعه و در نهایت با جهان) چه کنی؟ سر فرصت به حرف هایش گوش کن. چون بعد از دیدار باید بلافاصله آن ها را بنویسی.

۴-وقتی صحبت هایش تمام شد، حالا مورد به مورد درباره اهدافش دقیق تر بپرس. مثلا بپرس که فلان هدفی که اشاره کردی، دقیقا چقدر؟ در چه زمانی؟ چگونه؟

نکته: هیچ ایرادی ندارد که گاهی اوقات بلند بلند هم با خود صحبت کنید که گفته اند: همچو مجنون گفتگو با خویشتن باید مرا. بگذارید یک روز در سال دیوانه به نظر برسید. اگر دوست داشتید می توانید بنشینید یا اینکه خودتان را به یک پیاده روی و سپس یک فنجان چای دعوت کنید. مهم این است که در بهترین و شاداب ترین حالت با خود دیدار کنید.
بازنشر از کانال استراتژیست

منتشرشده در خواندنیها | دیدگاه‌ها برای مهم ترین فردی که باید به دیدار نوروزی اش بروید کیست؟ بسته هستند

بیشتر بردیم یا باختیم ؟

image
سال پیش گذشت و سپری شد

با همه خوبی ها و بدی هایش
با همه لبخندها و گریه هایش
با همه روزهای سخت و آسانش ،
با همه بودن ها و نبودن هایش،

ببینیم بیشتر باختیم یا بردیم؟

آخرین باری که نبخشیدیم چند روز حالمان خوب بود؟

یک سال گذشت که کام تلخ درآن خیلی بود ، دیدیم که خیلی بستگان ودوستان از این جهان رفتنند – چون هیچکس ماندگار نیست

پس مهربان باشیم و برای هم ارزش داشته باشیم

نیکی کنیم وبرای پدران ومادران با کردار نیک هدیه بفرستیم که به آنها خواهد رسید و رفتگان به دریافت این هدیه هاچشم دوخته اند

سال نو بر همه شما
خجسته و مبارک باد

از خداوند میخواهم همواره شادو تندرست و در کارهایتان کامروا باشید
Rouzbehi.ir

منتشرشده در خواندنیها | دیدگاه‌ها برای بیشتر بردیم یا باختیم ؟ بسته هستند