“طرحواره ۱- لذّت بردن از زندگی گناه است”
در بعضی خانواده‌ها یا جامعه‌ها، لذّت بردن را مترادف با گناه می‌دانند. خندیدن، شاد بودن، نشاط و لذّت را نشانه سبکسری، غفلت و زندگی پوچ می‌دانند. به خاطر می‌آورم فردی بسیار جدی را که هرگاه دیگران را در حال خندیدن می‌دید می‌گفت:
«آخر هر خنده، گریه‌ای است.»
او با چنین «طرحواره‌ای» که در ذهن خود داشت نه تنها خود از زندگی لذّت نمی‌برد که مانع لذّت بردن اطرافیانش نیز می‌شد.در فیلم سینمایی «ریش قرمز»، به کارگردانی «آکیروکوروساوا» دختر جوانی که زندگی شاد و رضایت بخشی داشت بدلیل پذیرش چنین طرحواره غلطی، انتظار عذاب الهی را می‌کشید. او اعتماد داشت شایستگی چنین لذّت و سعادتی را ندارد و تاوان سختی در انتظار اوست. وقتی زلزله آمد این زن جوان باور کرد که زلزله، تاوان زندگی شاد است و با این که زلزله به او و همسرش آسیب نزده بود او به این نتیجه رسید که زلزله نشانه، این است که دوران شادی به سر آمده است!
بنابراین پی‌در‌پی دست به انتخاب‌هایی زد که حاصلش رنج و سختی بود!او می‌خواست تاوان گناه شادمانی را بپردازد!

طرحواره ۲- رنج کشیدن، یک فضیلت است!
در بسیاری از داستان‌ها و فیلم‌های سینمایی، قهرمان قصّه پی‌درپی رنج می‌کشد و در نهایت نیز در اوج ناکامی، قربانی روزگار جفاکار می‌شود!
افراد زیادی این طرحواره را پذیرفته‌اند که قهرمانان و افراد برجسته باید رنج بکشند و دچار تنهایی و ناکامی باشند. برای چنین افرادی، رنج بردن یک فضیلت است! گاهی افرادی به مطب من مراجعه می‌کنند که سالهاست در حال بازی کردنِ «نقش افسرده» هستند!
جوانی را به خاطر می‌آورم که لباسِ سرتاپا سیاه می‌پوشد و موها و ریش خود را به طرز عجیبی آرایش می‌کرد. جملاتی «شبه فلسفی» و «شبهِ روشنفکرانه» راجع به «پوچی زندگی» حفظ کرده بود و با این ادعا که افسرده است و از زندگی سیر شده به سراغ روانپزشکان و روانشناسانِ زیادی رفته بود.
تشخیصِ من این بود که این جناب دچارِ «پرستیژِ افسردگی» است!
در روانشناسی برای این افراد، اصطلاح « اریستوکراسیِ رنج» را به کار برده اند و «اریستوکراسی» به معنای «اشرافیّت» است. هم بازی این گروهِ «شبهِ افسرده» کسانی هستند که فریبِ نقش آنها را می‌خورند و سخت تلاش می‌کنند که « نجات دهنده» آنها باشند غافل از آنی که هرچه بیشتر برای نجاتِ آنها تلاش کنند آنها بیشتر نقش خود را باور می‌کنند!
از کنار این « اشراف» باید با پوزخندی عبور کرد!

طرحواره ۳- لذت بردن نیاز به شرایط ویژه‌ای دارد!
افراد زیادی برای خودشان پیش‌شرط‌هایی قرار داده‌اند که تنها با برآورده شدن آن پیش‌شرط‌ها آنها می‌توانند از زندگی لذّت ببرند! داشتن یک آپارتمان مجلّل، اتومبیلی گران‌قیمت، ویلایی در ساحل دریا و امکان سفرهای رؤیایی برخی از این پیش‌ شرط‌ها هستند! در هر شرایط اقتصادی و اجتماعی، هرجا که باشیم و هرکس که باشیم، جهان زمینه‌هایی برای لذّت بردن را برای ما فراهم کرده است امّا اغلب در حال فکر کردن به لذّت بردن از شرایطی هستیم که در دسترس ما نیستند. چند سال پیش مرد جوانی مراجع مطب من بود که از شرایط مالی‌اش ناراضی بود،مثلاً می‌گفت چند روز پیش که باران می‌بارید من و نامزدم مجبور بودیم زیر باران راه برویم و هر دو در حال غبطه خوردن به کسانی بودیم که با خیال راحت سوار بر ماشین‌های شخصی‌شان درگذر بودند. مرد جوان نمی‌دانست چقدر از آن ماشین‌‌ سواران در حسرتِ فضای عشقی بودند که بین آن دو نامزد جوان موج می‌زد و حاضر بودند کسی را داشته باشند که دست در دستِ او زیر باران قدم بزنند. این یکی در حسرت ِ آن یکی، آن یکی در حسرتِ این یکی!
تا چنین طرحواره‌هایی بر ذهن ما حاکم باشند از زندگی لذّت نخواهیم برد. جلوی صفحه تلویزیون زندگی نشسته‌ایم. می‌توانیم برنامه‌های سرشار از زیبایی را برگزینیم و می‌توانیم برنامه‌هایی آکنده را رنج تماشا کنیم.کنترل تلویزیون در دستِ ماست.
هیچکس کانال را عوض نخواهد کرد، هرگز!
گفته‌اند:
«انتخاب،حقِ شماست» امّا من می‌گویم:
« انتخاب، وظیفه شماست!»

“دکتر محمدرضا سرگلزایی” “روانپزشک”.

یک مرد عرب سگی داشت که در حال مردن بود. او در میان راه نشسته بود و برای سگ خود گریه می‌کرد. گدایی از آنجا می‌گذشت، از مرد عرب پرسید: چرا گریه می‌کنی؟ عرب گفت: این سگ وفادار من، پیش چشمم جان می‌دهد. این سگ روزها برایم شکار می‌کرد و شب‌ها نگهبان من بود و دزدان را فراری می‌داد. گدا پرسید: بیماری سگ چیست؟ آیا زخم دارد؟ عرب گفت: نه از گرسنگی می‌میرد. گدا گفت: صبر کن، خداوند به صابران پاداش می‌دهد.
گدا یک کیسه پر در دست مرد عرب دید. پرسید در این کیسه چه داری؟ عرب گفت: نان و غذا برای خوردن. گدا گفت: چرا به سگ نمی‌دهی تا از مرگ نجات پیدا کند؟
عرب گفت: نان‌ها را از سگم بیشتر دوست دارم. برای نان و غذا باید پول بدهم، ولی اشک مفت و مجانی است. برای سگم هر چه بخواهد گریه می‌کنم. گدا گفت : خاک بر سر تو! اشک خون دل است و به قیمت غم به آب زلال تبدیل شده، ارزش اشک از نان بیشتر است. نان از خاک است ولی اشک از خون دل.

مثنوی معنوی » دفتر پنجم

آن سگی می‌مرد و گریان آن عرب
اشک می‌بارید و می‌گفت ای کرب
سایلی بگذشت و گفت این گریه چیست
نوحه و زاری تو از بهر کیست
گفت در ملکم سگی بد نیک‌خو
نک همی‌میرد میان راه او
روز صیادم بد و شب پاسبان
تیزچشم و صیدگیر و دزدران
گفت رنجش چیست زخمی خورده است
گفت جوع الکلب زارش کرده است
گفت صبری کن برین رنج و حرض
صابران را فضل حق بخشد عوض

بعد از آن گفتش کای سالار حر
چیست اندر دستت این انبان پر
گفت نان و زاد و لوت دوش من
می‌کشانم بهر تقویت بدن
گفت چون ندهی بدان سگ نان و زاد
گفت تا این حد ندارم مهر و داد
دست ناید بی‌درم در راه نان
لیک هست آب دو دیده رایگان
گفت خاکت بر سر ای پر باد مشک
که لب نان پیش تو بهتر ز اشک
اشک خونست و به غم آبی شده
می‌نیرزد خاک خون بیهده
کل خود را خوار کرد او چون بلیس
پارهٔ این کل نباشد جز خسیس
من غلام آنک نفروشد وجود
جز بدان سلطان با افضال و جود
چون بگرید آسمان گریان شود
چون بنالد چرخ یا رب خوان شود
من غلام آن مس همت‌پرست
کو به غیر کیمیا نارد شکست
دست اشکسته برآور در دعا
سوی اشکسته پرد فضل خدا
گر رهایی بایدت زین چاه تنگ
ای برادر رو بر آذر بی‌درنگ
مکر حق را بین و مکر خود بهل
ای ز مکرش مکر مکاران خجل
چونک مکرت شد فنای مکر رب
برگشایی یک کمینی بوالعجب
که کمینهٔ آن کمین باشد بقا
تا ابد اندر عروج و ارتقا

آلزایمر، حافظۀ کوتاه‌مدت بیمار را نابود می‌کند، اما به بخشی از خاطرات او از سال‌های دور، دست نمی‌زند. اگر از او بپرسی که امروز ناهار چه خورده‌ای، نام غذایی را به زبان می‌آورد که سی یا چهل سال پیش در یک ظهر دل‌انگیز خورده است. او در حافظۀ درازمدتش زندگی می‌کند.
مادر من در ماه‌های پایان عمرش این‌گونه بود. اگر از او می‌پرسیدیم که حالت چطور است، می‌گفت: چرا رحیم (نام یکی از برادرهایش که سی و پنج سال پیش بر اثر تصادف درگذشته بود) برای من از مشهد سوغات نیاورده است؟

مردم ایران دقیقا به چنین بیماری خطرناکی مبتلا هستند. در گذشته‌های بسیار دور زندگی می‌کنند و آگاهی‌های آنان از قرن حاضر، نزدیک به صفراست.
بسیاری از مردم به‌تقریب می‌دانند که سلجوقیان پس از غزنویان آمدند و خوارزمشاهیان پس از سلجوقیان، اما من دانشجویانی را دیده‌ام که نمی‌دانستند نهضت ملی نفت در زمان رضا شاه بود یا پسرش.
ایرانیان، قطعه‌هایی از تاریخ را هزار بار شنیده‌اند و می‌دانند، اما تمایلی به شنیدن مهم‌ترین بخش‌‌های تاریخ معاصرشان ندارند. نام تمام جنگ‌های صدر اسلام و مسیر کاروان عاشورا و نام بسیاری از خلفای عباسی و اموی را ولی اگر از آنان بپرسند که استبداد صغیر مربوط به چه دوره‌ای است و چرا آن را «صغیر» می‌نامند، مات و مبهوت به پرسش‌گر نگاه می‌کنند.
آیا در صد و بیست سال گذشته، یک ایرانی را می‌توانید پیدا کنید که یک بار برای میرزا یوسف خان مستشار الدوله اشک ریخته باشد؟ نه! چرا؟
چون ایرانی نمی‌داند او کیست. او کسی بود که با نوشتن «رسالۀ یوسفی» و «یک کلمه»، می‌خواست قانون را جایگزین سلطنت مطلقۀ ناصری کند و به همین جرم سال‌ها
در سیاهچال قجری، کتک خورد. شکنجه‌گر او موظف بود که او را با کتابش کتک بزند. آنقدر کتاب «یک کلمه» را بر سر میرزا یوسف کوبید که کور شد و در همان حال در گوشۀ زندان، در نهایت غربت و مظلومیت درگذشت. از این روضه‌های جانسوز در تاریخ ما کم نیست. کسی می‌داند محمدعلی شاه،
روزنامه‌نگارانی همچون صوراسرافیل و ملک المتکلمین را چرا و چگونه کشت؟ آن دو را همراه قاضی ارداقی، آنقدر در باغ شاه و در جلو چشم شاه، شکنجه کردند که وقتی مُردند، شکنجه‌گران خوشحال شدند؛ چون دیگر توان و نیرویی
برای ادامۀ شکنجه نداشتند. به گمان من عاشورای تاریخ معاصر ایران، دوم تیر است؛ روزی که بهترین فرزندان این سرزمین زیر سخت‌ترین شکنجه‌ها، کلمۀ مشروطه و عدالت‌خانه و آزادی را فریاد کشیدند. آن روز محمدعلی شاه فرو ریخت. باورش نمی‌شد که چند جوان فوکلی این همه بر سر مرام و عقیدۀ خود
پایداری کنند.
ایرانیان از شیخ فضل الله نوری بیش از این نمی‌دانند که نام یکی از بزرگ‌راه‌های تهران است، و از جنس اختلافات او با روشنفکران و آخوند خراسانی(رهبر معنوی مشروطه) در بی‌خبری محض به سر می‌برند.
ایرانی نمی‌تواند دربارۀ رژیم پهلوی که آن را برانداخت، بر پایۀ منابع و آگاهی‌های مستند، چند دقیقه سخن بگوید؛ اما از حرمسرای یزید و حیله‌های معاویه بی‌خبر نیست.
چند ایرانی را می‌شناسید که نام تیمورتاش و علی‌اکبر داور را شنیده باشد؟ و چند ایرانی را می‌شناسید که نام مختار ثقفی را نشنیده‌ باشد؟ کسی که نمی‌داند علی‌اکبر داور کیست، نخواهد دانست که دادرسی در ایران چه مسیری را طی کرده است و ما در کجا توقف کردیم.
کسی که زندگی تیمورتاش را نداند، از کجا بداند که رضاشاه چگونه پادشاهی بود؟ کسی که دربارۀ حکمرانان کشورش در دورۀ معاصر، اطلاعات درخوری نداشته باشد، چه درکی از «تحول» و «تغییر» دارد؟
در یکی از قبرستان‌های قم، مقبره‌ای است که در آن مردی عامی ولی صاحب کرامات دفن است. می‌گویند او بدون آنکه سواد خواندن و نوشتن داشته باشد، آیات قرآن را در هر متنی که می‌دید، می‌شناخت. اگر آیه‌ای را در میان خطبه‌ای از نهج البلاغه جاسازی می‌کردند، از آن خطبه فقط همان آیه را می‌توانست بخواند. بر مزار او مقبره‌ای ساخته‌اند و مردم نیز گروه‌گروه به زیارت او می‌روند. قبر حسن رشدیه، بنیان‌گذار مدارس جدید در ایران نیز در همان قبرستان است.
ایام نوروز امسال برای زیارت قبر او به آنجا رفتم؛ ولی قبرش را نیافتم. هیچ کس هم نام او و نشانی قبرش را نمی‌دانست.

اگر آشنایی با تاریخ دور، سرمایۀ علمی است، آگاهی از تاریخ نزدیک، سرمایۀ ملی است.

آلزایمر ملی، این سرمایۀ ملی را بر باد داده‌ است. رسانه‌ها به‌ویژه‌ صداوسیما سهم بسیاری در گسترش این بیماری خطرناک داشته‌اند.

چکیده از مقاله رضا دریایی

دوست خوب یکی از چیزهایی است که هر کسی در دنیا به آن نیازمند است. شاید بدون اغراق بتوان گفت داشتن یک دوست خوب یکی از نعمت های خوب خدا در دنیاست. حال باید دید دوست خوب چه ویژگی هایی دارد.
همه ما این ضرب المثل معروف را شنیده ایم که می گوید: « دوست هزارتایش کم است و دشمن یکی اش هم زیاد » اما باید توجه داشت که به هر فردی که با او ارتباط داریم نمی توانیم عنوان دوست حقیقی بدهیم. همه ما دوستانی داریم و طبعا به نوعی از دوستی هایمان لذت می بریم. بعضی از ما دوستان نزدیک و صمیمی داریم اما همیشه این سوال مطرح است که چه مواردی باعث می شود که یک دوست به رفیقی حقیقی و واقعی تبدیل شود؟ چه جزئیاتی وجود دارد که یک دوست واقعی را از یک دوست معمولی متمایز و تفاوتش را برای ما آشکار می کند؟ دوستی یکی از مهم ترین روابطی است که ما در زندگی مان درصدد بهبود و پیشرفت آن هستیم.

ممکن است یافتن دوست، کار بسیار آسانی باشد اما یافتن دوستی که در طول رابطه و در مواقعی که ما با سختی ها و مشکلاتی مواجه می شویم بخواهد و بتواند به کمک مان بیاید و در واقع یافتن یک دوست حقیقی، سخت است. دکتر محمود سریع القلم استاد دانشگاه شهید بهشتی در یادداشتی با بیان این که «دوستی مانند کتاب است، سال ها طول می کشد تا نوشته شود ولی در عرض چند ثانیه با یک کبریت می سوزد.» به بررسی ۲۹ ویژگی یک دوستی خوب می پردازد. در خور ذکر است که شما می توانید با بررسی این ویژگی ها در دوستان تان میزان مطلوب بودن آن ها برای ادامه دوستی را بررسی و تلاش کنید برای بروز چنین ویژگی هایی در رفتارتان، دوست های بهتری برای دیگران باشید.

یک دوست خوب ویژگی های زیر را دارد

_ انتظارات خود را به حداقل برساند و اگر می تواند صفر کند.

_ ضرورتا هر آنچه را که متوجه می شود به زبان نیاورد.

_ تا اجازه دوست را نداشته باشد، رازی از او را با کسی در میان نگذارد.

_ از موفقیت او به طور واقعی خرسند باشد.

_ فقط “نشنود” بلکه به او گوش کند.

_ در هیچ شرایطی، پشت سر او صحبت نکند.

_ با او هم بخندد، هم گریه کند.

_ مرتب از وجود او و ویژگی های مثبت او، قدردانی کند.

_ اگر گله ای از او دارد، مدتی صبر کند تا شرایط مناسب حل و فصل آن فراهم آید.

_ یادداشتی که روی هدیه می گذارد، از خود هدیه مهم تر است.

_ تا می تواند احترام او را در جمع حفظ کند.

_ بعضاً با خاموشی و سکوت، با او صحبت کند.

_ از “عذر می خواهم” فراوان استفاده کند.

_ اگر بدی دید، گذشت کند.

_ اگر بدی ها ادامه پیدا کرد، آن شخص دیگر دوست نیست.

_ تا می تواند زبان خود را کنترل کند چراکه زخم زبان به سختی فراموش می شود.

_ از سِرّ دوست مراقبت کند.

_ در رفتار و واکنش، قابل پیش بینی باشد.

_ پیامدهای احتمالی هر سخن و رفتاری را قبلاً مطالعه و محاسبه کند.

_ به دوستی، به شکل درازمدت نگاه کند تا همیشه محبت و خویشتنداری کند.

_ برای موفقیت او قدم بردارد.

_ وقتی موردی روشن نیست، اول بپرسد بعد قضاوت کند.

_ در اوج عصبانیت، الفاظ و ادبیات مؤدبانه استفاده کند.

_ از ادب و تربیت دوست سوء استفاده نکند.

_ اگر قراراست داستانی را بگوید، همه را بگوید یعنی به طور مثال ۲۰ درصد آن را مخفی نکند.

_ تاریخ تولد او را بداند و حداقل یادداشتی ماندنی بفرستد.

_ به خاطر پول بیشتر و موقعیت بهتر، به او خیانت نکند.

_ برای گوشزد کردن موردی، اگر لازم باشد ۵ سال صبر کند.

_ هوش و تشخیص او را دستکم نگیرد.

چاقی به یکی از کابوس‌های شبانه‌روزی مردان و زنان تبدیل شده است. اکثر افراد چاق گاهی هم ورزش می‌کنند، اما حتی موفق نمی‌شوند یک کیلو هم کم کنند.

به گزارش فرادید*، رژیم‌های غذایی البته بی‌تاثیر نیستند، اما اغلب افراد نمی‌دانند که رژیم غذایی به تنهایی در طولانی مدت چندان تاثیرگذار نیستند. برخی از کارشناسان امور تغذیه معتقد هستند که چربی سوزی باید یک فرآیند کاملا طبیعی باشد و نباید به بدن آسیبی برساند.

فعالیت جسمی مناسب و رژیم غذایی متعادل به نظر تنها شیوه سوزاندن چربی‌ها است. اما رویه‌های اخیر نشان داده که «نوشیدنی ساسی» می‌تواند بهترین همراه شما در مبارزه با چربی‌ها باشد. اگر تاکنون نام نوشیدنی ساسی به گوش شما نخورده ادامه این مطلب را بخوانید تا با آن آشنایی کامل پیدا کنید.

با «ساسی» چربی‌ها را آب کنید!

سینتیا ساس (Cynthia Sass) مشاور تغذیه و روزنامه‌نگار آمریکایی است که این نوشیدنی را به اصطلاح طراحی کرده است. زنان پس از زایمان چندین کیلو اضافه وزن می‌آورند و همین مسئله ذهن سیتیا را به خود مشغول کرد تا بتواند «ابزاری» قدرتمند بسازد و این مشکل را حل کند.

نوشیدنی سینتیا ساس شیوه‌ای طبیعی برای چربی سوزی است و جواب خود را هم پس داده است. با این نوشیدنی تنها در عرض یک ماه می‌توانید حدود پنج کیلوگرم (۱۰ تا ۱۲ پوند) وزن خود را کم کنید و به هیچ کار دیگری هم نیاز ندارید. بدن شما با کمک این نوشیدنی در بهترین حالت خود باقی می‌ماند.

مواد مورد نیاز:
دو لیتر آب تصفیه شده و یا جوشانده شده (خنک مصرف شود)
یک قاشق چای‌خوری زنجبیل رنده شده
یک خیار متوسط (برش زده شود)
یک لیموترش
۵ تا ۷ برگ تازه نعناع یا یک قاشق چای‌خوری نعناع خشک
طریقه مصرف:
تمامی مواد را در یک پارچ بزرگ با هم ترکیب کنید و آن را خوب هم بزنید. سپس مایع را درون یک بطری شیشه‌ای بریزید. حواستان باشد که نوشیدنی ساسی قبل از مصرف باید هشت تا ۱۰ ساعت در یخچال نگهداری شود.

عصر بهترین زمان آماده کردن این نوشیدنی است، زیرا می‌توانید آن را در یخچال بگذارید و صبح روز بعد آن را بنوشید. حتی می‌توانید روز خود را با این نوشیدنی شروع کنید و در طول روز نیز آن را مصرف کنید تا تمام شود. سپس عصر دوباره این نوشیدنی جادویی را آماده کنید. نوشیدنی ساسی واقعا نتیجه می‌دهد. با این نوشیدنی نیازی هم نیست که از مقدار غذای خود کم کنید.

با «ساسی» چربی‌ها را آب کنید!

موارد منع مصرف خاصی برای نوشیدنی ساسی ذکر نشده است. البته سینتیا ساس این نوشیدنی را به برخی افراد توصیه نمی‌کند: زنان باردار، مادران شیرده، افراد دچار ورم معده و یا زخم معده. در ضمن اگر نسبت به هر یک از مواد این نوشیدنی حساسیت دارید، از مصرف آن خودداری کنید.

این نوشیدنی به تنهایی موثر است، اما اگر می‌خواهید نتایج بهتری بگیرید می‌توانید کمی ورزش را هم چاشنی آن کنید. نوشیدنی ساسی از این طریق بیشتر موجب کاهش وزن می‌شود. ضمنا فعالیت‌های جسمانی ماهیچه‌های شما را سفت‌تر کرده و برای پوستتان نیز مطلوب‌تر است.

بر گرفته از :

goodmorningcenter