اکنون در هر کشوری، مردم تصور میکنند که خودشان، بهترین و باهوشترین مردماناند و دیگران به خوبی و شایستگی ایشان نیستند. یک انگلیسی تصور میکند که او و کشورش از همه ى مردم و همه ى کشورها بهترند. فرانسوی هم بابت فرانسه و هر چیز فرانسوی مغرور است. آلمانیها و ایتالیاییها فکر میکنند که کشورشان، پایان و نهایتی ندارد و بسیاری از هندیها تصور میکنند که هند از نظرهای مختلف، بزرگترین کشور جهان است.
اما تمام این تصورات، از خودبینی و خودخواهی است. هرکس خودش وکشورش را خوبتر و بهتر از دیگران میشمارد، اما در واقع، هیچکسی نیست که در خود، مقداری خوبی و مقداری هم بدی نداشته باشد و به همین شکل، هیچ کشوری هم نیست که در آن، چیزهای بد و از بعضی نظرها خوب نباشد.
ما باید خوبی را در هرجا پیدا میکنیم، بگیریم و بکوشیم تا بدى را از هرجا که هست، دور سازیم.
بر گرفته از : نامه های پدری به دخترش
نوشته جواهر لعل نهرو ، برگردان محمود تفضلی