در انجیل متی ( باب ۲ ، بندهای ۱و۲ ، ۹ تا ۱۲ ) چنین آمده است :

<< چون عیسی در ایام هیرودیس پادشاه در بیت لحم یهودیه تولد یافت ، ناگاه مجوسی چند از مشرق به اورشلیم آمده ، گفتند : < کجاست آن مولود که پادشاه یهود است ؟ زیرا که ستاره ی او را در مشرق دیده ایم و برای پرستش او آمده ایم . > … مجوسیان روانه شدند که ناگاه آن ستاره که در مشرق دیده بودند ، پیش روی ایشان می رفت تا فوق آنجائى که طفل بود رسیده ، بایستاد و چون ستاره را دیدند بی نهایت شاد و خوشحال گشتند و به خانه آمده ، طفل را با مادرش مریم یافتند و به روی در افتاده ، او را پر ستش کردند و ذخایر خود را گشوده ، هدایا و طلا و کندر و مر به وی گذرانیدند و چون در خواب بدیشان وحی رسید که به نزد هیرودیس بازگشت نکنند ، پس ، از راه دیگر به وطن خویش مراجعت کردند .>>

[این “مجوسیان” سه_مغ ایرانی بودندو مغان در جهان قدیم به دانشها و به ویژه به ستاره شناسی شهرت بسیار داشتند . مغان پیشوایان دین_زردشتی بودند که به علت گسترش دامنه ی نفوذ فرهنگی_ایرانی در جهان آن روز سرآمدان علم و فرهنگ بودند .]

این واقعه نشان می دهد که فرزانگان حقیقت جوی ایرانی ، پیش از ظهورمسیحیت و پیش از خود مسیحیان ، در پی نور هدایت مسیح تا فلسطین رفتند و آنان نخستین کسانی بودند که مسیح بودن عیسی را تأیید کردند ; ایشان نخستین کسانی بودند که ولادت او را به مادرش تبریک گفتند ، و نخستین کسانی بودند که هدایائى به او اهدا کردند .

در زمانی که عیسی ، به مثابه ی پسری بی پدر ، و مریم به مثابه ی مادری بی همسر ، مورد آزار و اتهام هم شهریان متعصب خود بودند ، به اهمیت نقش این ایرانیان فرزانه در تأیید و اثبات قداست آن دو بزرگوار و حمایت مالی از آنان پی می بریم ، امری که مآلاً در پرورش و بالندگی مسیح ، و به تبع آن در دل و جان مسیحیان تأثیر خود را گذاشت . ایرانیان را باید نخستین مؤمنان به مسیح و نخستین یاوران او دانست .

در سده ی چهارم میلادی ، امپراتور روم ، کنستانتین مسیحیت را تأیید کرد ، و مادرش هلن مسیحی شد . هلن که برای زیارت و گردآوری اشیاء مقدس مسیحی به فلسطین رفته بود ، بقایای اجسادی را که گفته میشد و تصور میکردند که متعلق به آن سه تن بوده ، در سال ۳۲۷ به کنستانتینوپل ( قسطنطنیه/ استانبول ) منتقل کرد . کلیسای جامع ایاصوفیه [ اکنون مسجد ] برفراز این اجساد بنا شد . سپس اسقف اعظم میلان از امپراتور روم شرقی کنستانس درخواست اشیائى مقدس کرد تا خاک شمال ایتالیا را متبرک کند . به این ترتیب ، این بقایا به میلان منتقل شدند و کلیسای جامع میلان بر فراز آنها ساخته شد . در سال ۱۱۶۲ فردریک بارباروسا ( امپراتور “روم مقدس” ) که خاک آلمان را فاقد اشیاءمقدس می دید ، بقایای اجساد این سه تن را از میلان آورده ، به اسقف اعظم شهر کلن سپرد و در ۶ ژانویه ی ۱۱۶۴ در آنجا دفن شدند و کلیسای جامع کلن برفراز آنها بنا شد .

در تقویم کلیسای کاتولیک ، ششم ژانویه به این سه مغ اختصاص دارد و مسیحیان شرقی ۲۵ دسامبر را روز آنان می دانند .

تابلو نیمه تمام از لئونار داوینچى