استاد حسین بهزادى اندوهجردى حماسه کشته شدن بابک خرمدین
توسط خلیفه ضدایرانى معتصم عباسى راکه دستور داد پیکر او را
زنده ، پاره پاره نمایند بصورت تابلوى زیبایى دراین قطعه شعر
جاوادانه ساخته است آنجا که دست اورابریدند واو بادست دیگر
به صورت خود خون مى فشاند
جوشید خون زپیکر بابک
چون آتش روان زبر کوه
پیچید ودرد خورد وننالید
ز آزار دست آن کوه نستو
دست دگر به خون خودآکند
رخ را خضاب کرد به آن خون
پرسید خلیفه که رخ را
گلگون زخون کنى زچه مجنون
بابک زدل خروش برآورد
اى تو عدوى مرد ونه خود مرد
مرگ است ومهلکه غم آن است
رخساره ام زدرد شود زرد
خواهم که تو نبینى ازایران
بارنگ زرد مردن یک مرد
بابک نماد وفاداری به ایران و پایداری در برابرتازیان
|
