به توس زادگاه فردوسى

ایا شهر دیرینه  بنیاد توس 

که زد بوسه بر درگهت اشکبوس 

تواى شهر فردوسى پاک زاد 

که جانش به فردوس پدرام باد 

درودى زمن بر کهن خاک تو 

به فرزند آزاده  و پاک تو

سخن گستر بى همانند راد 

که داد سخن داد از رود داد

توپروردى آن اوستاد سخن 

کزو زنده شد روز گار کهن 

وزو جان نویافت ایران زمین 

که بودش به لب  جان زبیداد کین

برون آمد از چنبر تازیان

کزایشان رسیدش هزاران زیان 

زبان درى را زنو زنده کرد 

زبان دار وجاندارو پاینده کرد 

بسى رنجها برد در سال سى 

بدان  تا  کند زندگى  پارسى