فرازى از پند نامه پدر ، در مورد بانو معصومه لشگرى
…..پس از درگذشت مادرتان سالها یاد وخاطره او را بابرگزارى سال روز تولدش در دهم تیر ماه گرامى داشتم
….. او باور داشت درماندگان و ازپا افتادگان تنها به غذا وپوشاک و …..نیاز ندارند
انها بیش از هر چیز به محبت نیاز مندند ….
از ملاقات بیماران ناشناس ، احساس همدرى با دلشکستگان وگشودن کره از کار فروبسته تهى دستان که گاه هزینه اى نداشت ، لذت فراوان مى برد
او شاد کردن رابر شاد زیستن ترجیح میداد به فرموده حافظ :
صدها فرشته بوسه برآن دست میزنند
کز کار خلق یک گره بسته وا کند
فرصت ها در زندگى تکرار نمى شود ، گاهى خوشى هاى زنـــدگــی شــادی کــردن نیــست
بلکه شـــاد کـــردن اسـت