مردی که ژان پُل سارتر ، او را بی هیچ شبهه ای بزرگترین نمایشنامه نویس معاصر می خواند ، شاعری که دیر زمانی تئاتر اروپا را تحت تآثیر خود قرار داد ، نوآوری که هنر تئاتر را سراپا دگر گون کرد و راههایی تازه و شگفت پیش روی نویسنده و بازیگر و تماشاگر گشود …
برتولد برشت به سال ۱۸۹۸ در اوگسبورگ آلمان زاده شد . مادرش از مردم جنگل های سیاه * و پدرش اهل ولایت باویر بودند . برتولت به خانواده ای از بورژوازی جنوب آلمان تعلق داشت . پدر کوشید پسر را به دلخواه خود تربیت کند . با سپری کردن دوران ابتدایی و متوسطه ، برای تحصیل در رشته ی پزشکی عازم دانشگاه مونیخ شد و در سال پایانی جنگ جهانی اول ، در بیمارستان های پشت جبهه ، به مداوای مجروحان پرداخت. از آغاز جوانی شعر می سرود و شعر هایش را با نوای گیتاری که می نواخت برای سربازان زخمی می خواند. شعر های او رنگ و بوی طغیان داشت .
در بیست و یک سالگی ، نخستین نمایشنامه اش ” بعل ” را نوشت که هیاهوی بسیار به راه انداخت . سال پس از آن ، ” آوای طبل در دل شب ” و سپس ” در جنگل شهر ها ” را .
با انتشار نمایشنامه ی ” آدم ، آدم است ” نخستین طرح ” تئاتر حماسی ” خود را درسال ۱۹۲۵عرضه کرد. با برآمدن هیتلر بر اریکه ی قدرت ، آلمان را در ۱۹۳۳ ترک گفت و به سوئس پناهنده شد . در این فاصله چهارده نمایشنامه نوشت و بیشتر آنها را خود به صحنه برد . تعدادی از بهترین آثار هنری برشت در این مجموعه بود : ” اُپرای دو پولی “، ” عظمت و انحطاط شهر ماهاگونی ” ، ” ژان مقدس کشتارگاه ها ” و ” استثنا و قاعده ” از این زمره بودند .هر اثر تازه نشانه ی تحول و پیشرفتی نو در اندیشه و هنر برشت بود .مدام راه های نو را به آزمون می نهاد . نمایشنامه های او در شهر های آلمان هیاهوی بسیاری بر انگیخت . برشت به هیچ شیوه ی تئاتری معینی تن در نمی داد .و هیچ اندیشه ی مدونی را پیشاپیش مسلم نمی پنداشت . آدمیزاد را مطالعه و وارسی می کرد و چیز هایی می یافت که دیگران نیافته بودند حرف هایی می زد که دیگران پیشترنزده بودند . او شیوه هایی به کار می گرفت که شگفتی به بار می آوردند .آفتاب تازه ای که برهنگی آدم ها می تاباند به راستی رسوایی آور بود و خیره کننده و پند آموز .
بر گرفته از صفحه فیس بوک دکتر سیروس سهامى