بدون شک روباه یکی از باهوش ترین و زیرک ترین حیوانات است. روباه از خانواده سگ سانان است و به داشتن دم بسیار پرپشت بلند و زیبا در بین سایر حیوانات معروف است. شاید چون در قدرت درندگی مانند سایر گونه های سگ سانان نیست خداوند به او هوش وبیشتری داده تا در شکار کردن دست یه ابتکار بزند. این ابتکارات همیشه به نوعی نیرنگ توأم است. روباه برای بدست آوردن غذا (اکثراً جوندگان و پرندگان) از روش های مختلفی استفاده می کند و در شکار کردن بسیار زیرک است و با حتیاط و حوصله زیاد، مدت های طولانی به انتظار می نشیند و همین که زمان مناسب برسد با یک جهش ناگهانی طعمه را غافلگیر می کند و از خوردن تخم و جوجه پرندگان و میوه های باغ های خصوصی هم نمی گذرد. روباه از دم خود برای اغواء جانداران دیگر استفده می کند و با تکان دادن آن به چپ و راست آن ها را به بازی گرفته و گیج و مبهوت می کند، آن وقت خود آهسته آهسته نزدیک می شود و در حالی که حیوان مقابل خود را گیج کرده و حرکتی نمی کند به آن رسیده و در یک لحظه با جهش تندی راه فرار را بر او می بندد. او برای شکار مرغاب توده ای خر و خاشاک و برگ را فراهم کرده و با آن وارد آب می شود و در حالی که در پشت آن توده خود را مخفی کرده منتظر می ماند. مرغابی بی آنکه متوجه حضور روباه در آن محل شود شناکنان نزدیک می شود و روباه در یک فرصت مناسب آن را می گیرد. گاهی هم دیده شده روباهی که با تلاش زیاد نتوانسته شکار پیدا کند دست به این ابتکار می زند و به پشت می خوابد و خود را به مردن می زند و خودش را باد می کند تا مانند یک طعمه دلپذیر جلوه کند ولی همین که پرنده شکاری کوچک به آن نزدیک می شود به یک جهش سریع ناگهان به هوا جهیده و روی آن می پرد و دندان های تیزش را در گردن او فرو کرده و بدین ترتیب آن را با هوش زیرکانه خود شکار می کند.