سروده اى طنز از شادروان محمد تقى بهار
محشر خر گشت تهران ، محشر خر زنده بـــاد
خرخری زامروز تا فردای محشـر زنـــده بـــاد
روح نامعقول این خر مرده ملـت ، کـــز قضـــا
هست هر روزی ز روز پیش خر تر زنــده بـــاد
اندر این کشور که تا سر زندگان یک سر خـرند
گر خری تیزی دهد ، گویند یک سر : زنده باد
اسب تازی گر بمیرد از تأسف ، گو بمــــــــیر
اندر آن میدان که گویند ابلهان : «خر زنده باد»
راه آهن گر بخواهی مُرده ات بیرون کشــــــند
در چراگاه وطن گو اسب و استــر زنـــده بـــاد
در محیطی کامتیازی نیست بین فضل و جهــل
آن مکرر مُرده باد و این مکــرر زنــــده بــــاد
گر کسی گوید که «حیدر قلعۀ خیبر گرفــــت»
جای حیدر جملگی گوینــد «خیبر زنده بــاد»
وز کسی از خولی و شمر و سنان مدحی کنــــد
جملگی گویند با اصوات منـــکر : زنده بــــــاد
آنکه گوید مرده باد امروز در حــــــق کســــی
رشوتی گر داد ، گوید روز دیگر زنـــــده بــــاد
از پی تغسیل و دفـــن مردمـــان زنــــده دل
مرده شو در این محیط زنـــده پرور زنده بــــاد
در گلستانی که بلبل بشنـــــود توبیـــخ زاغ
راح و ریحان و مرده باد و خار و خنجر زنده بــاد
مردم دانــــای ســــالم مـــرده و انـــدر عوض
دولت زشت ضعیف زردپیــــکر زنــــده بـــــاد