این توصیفی است که دوستداران محیط زیست از بلاب ماهی می‌دهند تا به این بهانه ترحم دنیا را برای حفاظت او در محیط زیست جلب کنند. ماهی زشت و بی‌قواره‌ای که لقب زشت‌ترین مخلوق زمین را از آن خود کرد.
بلاب ماهی، یا همان ماهی خپل یک حجم ژله‌ای صورتی رنگ زشت است که با بینی چاق و افتاده، دهان گشاد و پایین کشیده شده و چشم‌های کوچک سیاهش بیش از هرچیز یک موجود غمگین بیچاره به نظر می‌رسد. در دنیای واقعی شاید بلاب ماهی‌ها حق داشته باشند این قیافه را به خود بگیرند. آنها هر روز کمتر و کمتر می‌شوند تا روزی که منقرض شوند و دیگر کسی از تماشایشان وحشت نکند.
بلاب ماهی‌ها هیچ چیزی برای افتخار کردن ندارند. آنها نه فقط زشت که تنبل و بی‌خاصیت هم هستند. در بدنشان گوشت پیدا نمی‌شود و گونه مقاوم یا جنگجویی هم به حساب نمی‌آیند. آنها فقط در آب‌های استرالیا، تاسمانی و نیوزلند پیدا می شوند و در عمق ۶۰۰ تا ۱۲۰۰ متری زندگی می کنند. جایی که فشار آب ده‌ها برابر بیشتر از سطح دریاها است. این ماهی‌ها که قد و قواره شان کمتر از ۳۰ سانتی متر است، تقریبا هیچ عضله‌ای ندارند و بدنشان از بافتی ژلاتینی تشکیل شده که باعث می شود چگالی کمتری از آب داشته باشند و بتوانند بدون آنکه نیاز به تقلا و صرف انرژی زیادی برای شنا داشته باشند در دریا شناور شوند.
بلاب ماهی‌ها، جانوران تنبلی هستند که دنبال غذا نمی‌گردند. بلکه هر چیزی در حین غوطه خوردن در آب جلوی دهانشان قرار بگیرد می‌بلعند. به خاطر همین ویژگی‌ها هم هست که هیچ طالبی ندارند و کسی برای نجاتشان تلاشی نمی‌کند. آنها اغلب به طور ناخواسته همراه با دیگر ماهی‌ها صید می شوند که همین باعث شده در معرض انقراض قرار بگیرند. ترددهای کف اقیانوسی هم دلیل دیگری هستند که بلاب ماهی‌های عبوس را مجروح و نابود می‌کند.
البته میشل هرست نویسنده و آهنگساز امریکایی در آلبومی که سال گذشته منتشر کرد، قطعه‌ای برای موجودات غیرعادی ساخت و نامش را بلاب ماهی گذاشت. بهانه‌ای که توجه دوستداران محیط زیست را به این جانور جلب کرد تا در رای‌گیری چند بلاب ماهی به عنوان زشت‌ترین حیوان دنیا انتخاب شود و دنیا دلسوزانه به فکر نجاتش بیفتد.
“برگرفته از مجله مهر”