گریه کردن اولین کاری است که کودک به هنگام به دنیا آمدن انجام می دهد و به گونه ای نشان دهنده ی سلامت وی است. برای همه ی ما مسائل و مشکلاتی پیش آمده است که به طور ناخودآگاه به حدی ناراحتمان کرده که گریه کرده ایم. اما گریه تا چه حدی برای سلامت روح و روان مفید است؟
حتماً تعجب می کنید البته فراموش نکنید اشک ریختن ممکن است از طریق محرکهای بسیاری از جمله گرد و غبار ، پیاز یا … ایجاد شود اما آنچه که ما در این بحث می خواهیم آن را مطرح کنیم اشک ریختن به واسطه تحریک احساسات است. محققان عقیده دارند گریه و خنده هر دو ریشه در یک بخش از مغز دارند و همان طور که خنده فواید زیادی برای بدن دارد که می توان از آنها به پایین آوردن فشار خون افزایش قدرت ایمنی بدن و بهبود حالت روحی اشاره کرد گریه نیز خواص مشابهی دارد. متخصصان مغز و اعصاب که روی گریه تحقیقات زیادی انجام داده اند می گویند گریه می تواند بر اثر هر محرک بیرونی مانند شنیدن یک موسیقی ، تماشای یک فیلم یا محرک درونی مثل یادآوری خاطرات تلخ و یا هر چیز دیگری ایجاد شود اما آنچه اهمیت دارد این است که بدین ترتیب تخلیه احساسی که بسیار ضروری است انجام می گیرد. باید بدانید که به طور عادی زنان ۴ برابر بیشتر از مردان گریه می کنند و بررسی های انجام شده نشان داده است که ۸۵ درصد از زنان و ۷۳ درصد از مردان پس از گریه احساس بهتری دارند. همچنین یکی از تاثیرات اجتماعی گریه نیز این است که وقتی ما گریه می کنیم اطرافیان نرمش و انعطاف پذیری بیشتری نشان داده و تمایل به حمایت بیشتری از ما پیدا می کنند. نکته ای که باید به آن توجه داشت این است که گاهی اوقات گریه کردن بسیاری از مسائل نهفته احساسی را آشکار می کند به عبارت دیگر گاهی اوقات ما تا گریه نکنیم نمی دانیم که ناراحت هستیم به قول نویسنده کتاب راز اشک ها ما از طریق گریه کردن درباره احساسات خود بیشتر می آموزیم و بدین ترتیب می توانیم با این احساسات کنار بیاییم. شاید برایتان اتفاق افتاده باشد که درست وقتی که حالتان به ظاهر خوب است با کوچکترین اشاره و بهتر بگوییم جرقه ای به گریه می افتید. این همان آشکار کردن احساسات نهفته است یعنی امکان دارد شما در اعماق قلب خود احساس تنهایی ، ناراحتی ، عصبانیت ، یأس و طرد شدگی کنید اما به آنها اهمیت ندهید تا این که انباشته شود و بالاخره در جایی بروز کند. نکته دیگر این است که همان طور که اشک ریختن و تخلیه احساسی مفید است انباشته کردن خشم و ناراحتی و نگاه داشتن اشک هم مضر است. مطالعات نشان داده که انباشت احساسات منفی موجب افزایش فشار خون ، مشکلات قلبی، سرطان و بسیاری از عوارض دیگر می شود. به یاد داشته باشید که ما از نظر طبیعی و ژنتیکی باید در مواردی اشک بریزیم. پس اگر بخواهیم جلوی آن را بگیریم ضربات جبران ناپذیری به سلامت خود وارد می کنیم. حتماً تا به حال با افرادی که عزیزی را از دست داده اند اما سعی کرده اند گریه نکنند روبه رو شده اید چنین افرادی پس از مدتی مبتلا به انواع اختلالات جسمی و روحی خواهند شد چرا که به تعبیر روان شناسان به موقع سوگواری نکرده اند و این احساسات جمع شده و از آنجایی که راه تخلیه و بروز نداشته اند مانند یک دیگ زودپز عمل کرده و با انفجار خود روح و جسم فرد را ویران کرده اند. اگر از نظر شیمیایی هم به مسأله نگاه کنیم مواد تشکیل دهنده اشکی که به واسطه بروز احساسات جاری شده با اشکی که تحریکات فیزیکی مانند خارش و یا پیاز ایجاد شده تفاوت دارد . اشکی که منشا احساسی دارد حاوی پروتئین بیشتری است و مقداری پروتیزول هم دارد. (کورتیزول هورمونی است که در شرایط بحرانی و توأم با استرس در بدن ترشح می شود) پس این قضیه نشان می دهد که اشک ریختن در چنین مواقعی موجب سم زدایی از بدن می شود.
برخی روان شناسان اشک را به کریستال های یخ تشبیه می کنند که در تماس با گرمای زندگی آب شده و مانند رود از چشمها سرازیر می شوند. این نکته نیز لازم به ذکر است که وقتی اشکهای ما منشاء ناراحتی یا درد دارند بدن احساس به تماس فیزیکی پیدا می کند. برای مثال وقتی فرزندان گریه می کنند و والدین آنها را در آغوش می گیرند زودتر آرام می شوند و این تأثیر وقتی شدت می گیرد که این در آغوش گرفتن همراه با احساس همدردی و محبت باشد. این یک حالت اثبات شده طبیعی است که با رعایت آن روند تخلیه احساسات زودتر و راحت تر سپری می شود. به علاوه آنجا که چشمها پنجره ای رو به قلب انسان هستند. اشکهای ما نیز که از چشمانمان سرازیر می شود نشانگر حالت ناآرامی ، ترس ، نگرانی ، خشم و آسیب پذیری روح ما هستند. پس بیایید از حالا سعی کنیم به گریه و اشک واقع بینانه نگاه کنیم و این تصور اشتباه را که هر فردی که قوی باشد تحت هیچ شرایطی اشک نمی ریزد را کنار بگذاریم زیرا بدن و روح ما به طور طبیعی با مسائل و مشکلاتی رو به رو می شود که نیاز به تخلیه و اشک ریختن دارد. البته به خاطر داشته باشید که اگر گریه کردن در فعالیت های روزانه و زندگی عادی اختلالی ایجاد کند، دیگر جنبه مثبتی در بر ندارد و شاید مربوط به ابتلا به افسردگی یا مشکلات دیگر باشد که در این صورت حتماً باید با یک پزشک متخصص مشورت شود.
برگرفته از دکتر سلام