از یاد داشتهای شادروان اصغر روزبهی
آیا می دانستید که گاهی به هم می رسیم و می گوییم ۱۲۰ سال زنده باشی یعنی چه و از کجا آمده؟
برای چه نمی گوییم ۱۵۰ یا ۱۰۰ سال یا … در ایران باستان وپیش از هجوم اعراب به ایران سال کبیسه را به این صورت محاسبه می کردند که به جای اینکه هر ۴ سال یکروز اضافه کنند (که البته اضافه هم می کردند) هر ۱۲۰ سال یک ماه را جشن می گرفتند و کل ایران این جشن برپا بود و برای این که بعضی ها ممکن بود یکبار این جشن را ببینند و عمرشان جواب نمی داد تا این جشن ها را دوباره ببینند به همین دلیل دیدن این جشن را به عنوان بزرگترین آرزو برای یکدیگر خواستار بودند و هر کسی برای طرف مقابل آرزو می کرد تا آنقدر زنده باشی که این جشن باشکوه را ببینی و وبدین ترتیب این تعارف به سنتی بی نهایت زیبا درآمد. که وقتی به هم می رسیدم بگوییم ۱۲۰ سال زنده باشی