غزل بسیار زیبایى است که استاد “عبدالحسین طبیبى ” مدیر پیشین مجله ژوندن چاپ کابل ، درسال ١٣۴٨ خورشیدى ودر ورود به روضه آسمانى حافظ سروده وتقدیم داشته اند .
بسرِ کوى تواى خواجه فرا آمده ام اى شهنشاه سخن همچو گدا آمده ام
شوق دیدارتو یک عمر تمنایم بو د کشش توست که من تا به کجا آمده ام
عاصى ودربدرم آب زسر رفته مرا دست من گیر که من غرق گناه آمده ام
دیده بکشای،که من عاشق دیدار توام التفاطى بنما چشم براه آمده ام
مرض غفلت و جهل است مرا دامن گیر کن علاجى که به امید شفا آمده ام
شهر شیراز به نام تو مبارک باشد نقد جان در کف ودر شهر شما آمده ام
هر پریچهره شیراز بود شاخ نبات شورعشق است “طبیبى “به نوا آمده ام