در کــــشــــورِ ما عـِـــلْــــمْ ، خـَـــریــــدار ندارد
کــــــا لا یِ ا د بْ ، رونـَـــــــــقِ بـــــــازار ندارد
ای مـــردِ هــنـــرمـــنــد، بـرو خـاک به سَرْ کُن
کایــن جــا هــنــر وُ فــضــل، طـــرفـــدار ندارد
گــر دزدی و غـــارتــگــر،رو ایمن وُ خوش باش
با دزد دریـــن مُـــلــک ، کــــســــی کــــار ندارد
در کشـــورِ ما ، راهـــزن وُ خــائــن وُ جـاسوس
انــــدیـــــشـــــه ز زنـــــــدان وُ ســـرِ دار ندارد
از نـــسبــتِ دزدیّ وُ زِ بـــیــگانه پَــــرَســـتـــی
امــــروزْ دریــن مُــلــکْ ، کــــســـی عــار ندارد
چــون مــور دریــن مُــلــکْ بــمالــنــد به پایَش
آن کــس کــه بـــه هــمـنــوعِ خــود، آزار ندارد
بی عُــرْضِهْ شـناســنـد ش وُ نالایـق وُ بی قَدر
از دزدی اگـر کــــیــــســــه گــــرانــبـــار ندارد
گــویــنـــد ، به هم هست به هر باغ ،گل وُ خار
ایـــن بـــاغ چــرا هــیـــچْ بــه جُـــزْ خـــار ندارد
افسوس و صد افسوس که سرتاسرِ این مُلک
جــــز مـــــردمِ بـــــی چـــاره‌ی بــیــمـار نـدارد
در هـر قـدم افـتـاده دریـن مُـلک ، فقیری ست
کـــز گــُـرْسـْــنِـــگی، رنــگْ بـه رخـسـار نـدارد
دردا ، کـه زبـان خـسـتـه شـد از گـفـتن و هرگز
یـــک ذرّه اثـــر، ایـــن هـــمـــه گـــفـــتــار ندارد
