از شادروان یزدانبخش قهرمان
من نه آنم که روم جز تو پی یار دگر
یا به غیر از تو شوم طالب دلدار دگرغیر چشم سیهت خاطر ما را نفریفت
چشم مست دگر و نرگس بیمار دگرنیست بیچاره تر ازمرغِ دلِ خسته ما
در خم طرّه ی زلف تو گرفتار دگربعد صد بار که از کوی تو رانند مرا
باز عزمِ سر کوی تو کنم بار دگرهر چه آزار کنی با دل آزرده ی من
می کند بار دگر خواهشِ آزار دگراز پی مصلحتی هست جفاکاری تو
ورنه حاشا که بود جز تو وفادار دگر