امروز را هم با تمام دشواری پشت سر خواهیم گذاشت.
این سیاره نه هیچگاه بهشت بوده و نه هیچگاه بهشت خواهد شد.
بهشت را ما درون دل و ذهن خویش می سازیم.
انتخاب میکنیم دوزخ بسازیم یا بهشت.
زندگی اصلا رویدادی مهربان و ساده نیست. زندگی زندگی است. فرمول های خودش را دارد.
اصلا هم تمایلی ندارد به خواست کسی رفتار کند.
زندگی سرشار از رویدادهایى است که رخ میدهد.
خوب و بد آن صرفا به وضعیت ایستادن ما و موقعیتی که در آن هستیم بستگی دارد.
بارانی را تصور کنید که می بارد.
این فقط یک رویداد است. هیچ خوب و بدی در آن نیست.
این فقط یک باران است که عوامل طبیعی آن را پدید آورده است.
خوب و بد آن وابسته به موقعیتى است که ما ایستاده ایم.
پشت پنجره هستیم و قهوه مینوشیم و آن را تماشا میکنیم ؟
یا با لباسی اتو کشیده به قراری کاری میرویم و ناگهان باران میگیرد و ماشین های عبوری
هیکل ما را به گل و لای می کشانند !
در این لحظه یک باران می بارد. اما دو برداشت متفاوت رخ میدهد.
برای یکی دلپذیر و خوشایند ، برای دیگری بداقبالی و کثافت !
هیچگاه از زندگی توقع آسودگی و بهشتی خیالی را نداشته باشید.
زندگی ساختنی است.
باید آن را ساخت.
باید آنقدر موقعیت هایمان را با انتخاب های دقیق تغییر دهیم تا بالاخره زندگی ساخته شود.
ساخته شدن آن نیز یک موقعیت مطلق نیست ، همواره باید مانند زمین تنیس از این سو به آن سو
بروی تا در بهترین موقعیت دریافت و ارسال توپ قرار بگیری.
دائم باید حرکت کنی.
اصلا معلوم نیست زندگی توپ بعدی را به کدام سو پرتاب میکند.
این ما هستیم که باید با تحرک ، بیشینه موقعیت هایی را که میتوانیم پوشش دهیم.
برخی توپ ها هم از دست میروند.
چه باک باید تا آخرین نفس بازی را ادامه داد.
همانطور که بسیاری از توپ ها هم تصادفی درست در موقعیت ایستادن ما ارسال می شوند.
ولی گول نخورید. فقط برخی از توپ ها تصادفی به سمت شما می آیند
تصور نکنید زندگی وظیفه دارد توپ ها را به سمت شما بیندازد.
او فقط توپها را با دلایل ویژه خود رها میکند.
من و شما باید با تغییر پوزیشن ها ، خود را در معرض دریافت های تازه و دلخواه قرار دهیم.
دوزخ از تیرگى بختِ درونِ تو بود
گر درون تیره نباشد همه دنیاست بهشت