تا به گی شالِ عزا در گردن مینا کنید
در وفات دختر رز گریه ی بی جا کنید
می نمرده است نمی میرد ، روید آن یار را
در میان خانه های اهل دل پیدا کنید
قول کل من علیها فان قران بر حق است
ساقی و می را ولی از آیه مستثنا کنید
وقت مردن گر نیا رم نام ساقی را به لب
بردو گوش و بر زبانم نام او القا کنید
ور به غیر باده آرم نام ِ دیگر بر زبان
از برایم تا به روز حشر وا ویلا کنید
رو به سوی میکده دارید ما را وقت مرگ
در سماع و عیش دستی دوستان بالا کنید
جان نخواهم داد تا ساقی به بالین آیدم
خانه را چون دسته ی گل بهر او زیبا کنید
شمع وشیرینی بیا رید و شراب و حجله را
آینه بندان و نور افشان وگل آرا کنید
مجلسِ شاهانه ای سازید در خوردِ نگار
جشن را با همت خود شهره ی دنیا کنید
نی نواز از نینوا آرید دف زن از حجاز
در جهان شور افکنید و محشری بر پا کنید
تا به رستاخیز کس منکر نگردد ، مطربان
این زمان بزم طرب را محشر کبر ا کنید
درکفن پیچید جسمم را به برگ تاک و بعد
داخل تابوتی از چوب ِ رزِ اعلا کنید
نیست جایز گریه بر من, هر کسی این کار کرد
زحمتش کم کرده , اورا از سر خود وا کنید
در زلال ِ باده شوئید و مرا از پای خم
وارد ِ حوض ِ بلورِ جنت الماوا کنید
با دهان باز گورم بی صدا خواند مرا
آن دهان را بسته با این جسم درد آسا کنید
وعده ی ما و شما ماند به روز رستخیز
هر زمان خوردید یاران باده یادِ ما کنید
حرفی از ساقی به گوشم مانده آرم بر زبان
می حلال است اندک, از اسراف آن پروا
شب به سر آرید در مستی ولی چون روزشد
گر که پرسیدند آن احوال را حاشا کنید
این وصیت نامه ی” نجوا “که مانده یادگار
بر شما فرض است آن را مو به مو اجرا کنید

استاد محمود خیبرى ” نجوا