هر از چند گاهی برخی دوستان در به کار بردن واژه ” ازیز ” به جای ” عزیز” پرسش هایی می کنند… زیرا در گذاردن دیدگاه برای دوستان در راستای پاس داشتن زبان پارسی و زبان مادریمان که زمانهایی بس دراز است گرد و غبار فراموشی بر آنان نشسته از این واژه همچون دیگر واژگان پارسی بهره می گیرم.

در اینجا بایسته و لازم است تا درباره این واژه بازگویی و روشن نمایی نمایم.

درباره ی واژه ی ایرانی “ازیز” گفتنیست؛ ” اَزیز ” همیستار (مخالف) واژه ی “زیز” به چم و معنی ِ (ناخشنود) و دلگیر بودن از کسی می باشد.

مانند اَمرداد که همیستار و مخالف مرداد است. اَمرداد به چم و معنی جاودانگی و نامیرایی است که به اشتباه ” مرداد ” را که به معنای “مرگ و نیستی” است در گفتگوهایمان بکار می بریم بی آنکه به مفهوم و معنی آن نگاهی درست داشته باشیم.
واژه ازیز نیز اینگونه است…
واژه ی ” اَزیز ” ریشه در زبان کردی امروزی و زبان مادها دارد که در فرهنگنامه ی هژار (واژگان کردی و مادی) اینگونه آمده است .

بر گرفته از سایت   ”  تو را اى وطن دوست دارم  “